ලියන ගමන් පෑනෙන් නැත
හිස් තැන් වල තිත් පෑන් ඉරි
පොත වහගෙන ආයෙත්
මොලෙ රිද්දන් දෙන රිද්දෙන්නම
මොනවද බං කල්පනාව
මා මනසෙම වන්දනාව
නියම කාරනාව
මොනවද බං රැප්
සරිගම හත පාඩම් නැති
වැලමිටි වල තුවාල නැති
අද ගෑනිට බඩ වෙන්නැති
පොදු වැසිකිලි නිල මැසි වැනි
එකම වංශේ කබල් ගාන
ඇහේ ඇනුන කීර
දොල පිදේනි නැතුව ගන්නේ
මේක වෙස්ට්නාහීර
තොගෙ කැවුතු කන්න
යටිහිතේ ඉන්නෙ කවුද මන්දා
ගිනි අදුරු කුටියේ රක්ත වර්ණ
සැප දුක ඇතිල්ලේ වස්ස වන්න
ඔව් මං පිපාසෙන් විනාසෙන් හිනාවෙන්න
මිනෝල්
මානසික් මට පිකාසෝගේ පින්සල හොයලා දෙන්න
ඒත් මොකද බං
නියපොතු කපන්නේ පොරවක් නම්
දකින දෙයක් විනිවිද
විලිරුද හැදෙනකන් ඉන්නකන්
වෙනස නං
අපි හෙව්වේම වෙනස බං
ඒත්
අහනවා නම් අහපන්
නැත්නම් හුකහන්
පිණිසම වෙස්ට්නාහිර
Leave a Reply