නැගෙන බිදෙන හැම සමුදුරු රැලි මත
නුබේ මුව හිනැහෙනු මා දුටුවා
නොදැනිම වාගේ ඒ රුව බොඳකර
කඳුලක් නෙත තනියට නැඟුනා…..

මතකද හැම රෑ පහන් වන තුරා
පැතූ පැතුම් කෙලි සිනහ වදන්
දින ගෙවෙනා හැටි අප දැන හිටියා
අද නුඹ කොහිදැයි සිත ඇසුවත්…..

ඉරණම ලියවී අප වෙන්කල දා
දෙගුරුන් හමුවේ සිත නිහඬයි
නුබ මියැදෙන බව දැන දැන සිතකින්
නෙලාගම්ද සොදුරේ කෙලෙසින්…..

මා තුරුලට ගෙන සුරතල් කරනට
අහිමි වුවත් මට සොඳුරු වරම්
අන්සතු උයනක නුබ හිනැහෙනයුරු
දැක තුටුවෙමි නැවතී මෙතකින්…..

නැගෙනා ලහිරු රැසින් පිබිදී
හමන මද සුළගේ දැවටී
පිපෙනා පියුම විලස සැරසී
පිබිදී ගයමු තුටින් තුති ගී

දෙව් දරු අපි සැවොමා
අද යාගික වන්නේ
පුදනට දිවි අපගේ
සතුටින් අප එන්නේ

නැගෙනා ලහිරු රැසින් පිබිදී
හමන මද සුළගේ දැවටී
පිපෙනා පියුම විලස සැරසී
පිබිදී ගයමු තුටින් තුති ගී

මේ හිමිදිරි උදයේ
අපි පුදසුන හමුවේ
දෙව් පුතු පිදු යාගේ
සිහි කරනෙමු මෙලෙසේ…

නැගෙනා ලහිරු රැසින් පිබිදී
හමන මද සුළගේ දැවටී
පිපෙනා පියුම විලස සැරසී
පිබිදී ගයමු තුටින් තුති ගී

මල් වරුසාවේ පාවී එන්නම්
රෑ අදුරේ…තරු කැට අතරින්
ඔබ එනවානම් – රැදෙන්නම් සිතේ
සීත රැයේ තනිකම නොදැනේ…
නිල් ආකාසේ…පාවී එන්නම්…
පාවී එන්නම්…..

පිණි දිය විසිරුනු ගං ඉවුරේ
දිය රල බිදුනේ ගී හඩ සේ..
ඔබ මා වූ සිහින පැලේ
සෙනෙහේ දැනුනේ…
මල් වරුසාවේ…පාවී එන්නම්
පාවී එන්නම්…..

මල් වරුසාවේ පාවී එන්නම්
රෑ අදුරේ තරු කැට අතරින්
ඔබ එනවානම් රැදෙන්නම් සිතේ
සීත රැයේ තනිකම නොදැනේ
නිල් ආකාසේ…පාවී එන්නම්…
පාවී එන්නම්…

මල් මිටක් තියන්න ඔබ අතේ
මට කියා කොයින්ද මල් වනේ
ජීවිතේ විසල් නදී තෙරේ
තුරු හිසත් මලත් ඔබයි මගේ

සොඳුරු කවි ලියාන හිත් කොනේ
තාරුකා වහින රාත්‍රියේ
ගෙල වටේ ගිලී හමා ඇදී නළරැළී
ඔබයි මගේ

මල් මිටක් තියන්න ඔබ අතේ
මට කියා කොයින්ද මල් වනේ
ජීවිතේ විසල් නදී තෙරේ
තුරු හිසත් මලත් ඔබයි මගේ

තුරුලතා පවා දුකෙන් වගේ
අත වනා හොයන්නෙ ඔබ කොහේ
හැන්දෑව වගේ සෞම්‍ය වී නිදා ඉන්න
මගේ හදේ

මල් මිටක් තියන්න ඔබ අතේ
මට කියා කොයින්ද මල් වනේ
ජීවිතේ විසල් නදී තෙරේ
තුරු හිසත් මලත් ඔබයි මගේ