මේ රාත්රි යාමේ
සුසුමන් මිදෙන සීතේ
තනිවී අන්ධකාරේ
පතනා උණුසුමයි ඒ

එළියක් සඳ නිසා හැදෙනු දකිනෙමි
අළුවන් වලා පරදනා
සුළඟක් වඩින තුරු මග බලා ඉමි
සඳවත දෙනෙත හමුවනා

මේ සොඳුරු සීතේ
මා පතන ලෝකේ
කෙලෙස මා සොයම්දෝ සඳවතේ

මේ නිල් ජලාශේ
කුසුමක් සොයන දෑසේ
මිදෙනා කඳුළු අතරේ
පතනා සැනසුමයි ඒ

පරමල් විලද උන් රස සොයා යන
මේ දිගු ගමන නිමවලා
මදුවුන් බිඳුනු නුබේ වත හමුවන
දින ගැන පැතුම් පීරලා

මේ අඳුරු යාමේ
මා සැමට රහසේ
හැඩෙමි මේ සිත් මලේ රුව සොයා

දහසක් කළු වලා අතර මුතුවන්
සඳ දැන් එලිය සැඟවලා
සුළඟක් අවැසි විය ඔබව දකිනට
සුළඟක් මවනු කෙලෙස මා

පිණි දිය ගලනා සොඳුරු මානයේ
පිරිපුන් මිනිසා මම වෙමි සාදයේ
සිතුවිළි පුපුරා මීවිත මානයේ
ධාවන පථයෙන් ඉගිලී යමි හීනයේ

දේවදුන්නක දෙකොපුල් කොඳුරා මට ඉඟි මැරුවා
පාර අද්දර වැටකින් පොඩි ළමයෙක් එබිලා බැලුවා
දාර වැස්සක තෙමෙමින් පළඟැටියෙක් හොඳටම නැටුවා
කීව නාහන දෙතොලක් මගෙ තොල්පෙති අහින් හැපුවා

සමනල් රල විත් රහසේ ඔසවා ගෙන ගොස් මා
අරුමෝසම් නැති අහසේ සඟවා තිබුණා

රාත්‍රිය මනරම්
ඔබ ලඟ හිදින විට නම්
විදින්නට හැකි නම්
ජීවිතය මෙතරම්…

දෑස් පියවෙන විට ඉතින්
යලි අවදිවන්නට ලැබේ දැයි නොදනිම්
දෑස් යට රැදි සිහින උදුරන්
මියෙන්නට පෙර විදින්නම් පිරිමන්
මියෙන්න පෙර විදින්නට පිරිමන්..

රාත්‍රිය මනරම්
ඔබ ලඟ හිදින විට නම්
විදින්නට හැකි නම්
ජීවිතය මෙතරම්…

දෑස් නලියන විට පෙමින්
ඔබ මිසක් කිසිවක් දකින්නට නොපතම්
දෑස් බැද දිව පුරුදු උණුහුම් සුසුම් සුවයෙන්
මියෙන්නට හැකිනම්
මියෙන්නට හැකිනම්….

රාත්‍රිය මනරම්
ඔබ ලඟ හිදින විට නම්
විදින්නට හැකි නම්
ජීවිතය මෙතරම්…