ගගනේ නීල සේලේ ඉරිලා
වරුසා වාලුකාවේ ගිලීලා
ඉන්ද්රචාපය බිඳී
පාට සායම් සිඳී
කෙසේ අඳිමී මගේ සිතුවම්
ආකාසයේ

මුලකුර ලීවා
රැයේ කවියේ පහනයි නිවුණේ
මංමුලා වී සරද්දී පායා පාර කී
තරුවයි දැවුණේ
ආකාසයේ

ගගනේ නීල සේලේ ඉරිලා
වරුසා වාලුකාවේ ගිලීලා
ඉන්ද්රචාපය බිඳී
පාට සායම් සිඳී
කෙසේ අඳිමී මගේ සිතුවම්
ආකාසයේ

සමුදුරු ජලයේ අතරමග ඔරුකඳ බිඳුණී
සීත හේමන්තයේ මාරුතේ චණ්ඩ වී
හිමකර මිදුණී
ආකාසයේ

ගගනේ නීල සේලේ ඉරිලා
වරුසා වාලුකාවේ ගිලීලා
ඉන්ද්රචාපය බිඳී
පාට සායම් සිඳී
කෙසේ අඳිමී මගේ සිතුවම්
ආකාසයේ

හැඟුම් වරුසාවේ….

හැඟුම් වරුසාවේ
තෙමෙන කින්නරියේ
විල් තලේ කැළඹේ
සඳ දියේ රහසේ

හැඟුම් වරුසාවේ
තෙමෙන කින්නරියේ
විල් තලේ කැළඹේ
සඳ දියේ රහසේ

තරු ඇස් පියා සැතපී
මිහිදුම් වලා යහනේ
පාට හේදුනු හිනයක දැවටී
නිදි සුව ලදින්නේ රාත්‍රියේ

මල් පෙති සලා සැරසී
නෑ වසන්තේ එන්නේ
කුරුටු ගෑවුණු ගිමන්කල වැතිරී
මුවරද සිඹින්නේ ආදර්

හැඟුම් වරුසාවේ
තෙමෙන කින්නරියේ
විල් තලේ කැළඹේ
සඳ දියේ රහසේ

හැඟුම් මතුවී ඇවිලේ රහසේ
සිත දැහැනින් මා මිදෙනා මොහෙතේ
සිතුවිලි මුමුනා කීව දේ දැනුනා
ඔබේ ළමැදේ සුව යහනේ
නවතින්න හද කොඳුරයි

සරා සඳ ලෙසින් පායන්න
ඇඟිලි තුඩින් රැය පුබුදන්න
දෙනෙතින් සරාගී බැල්මකින් මත්වී
ආදරෙන් ළංවී

හැඟුම් මතුවී ඇවිලේ රහසේ
සිත දැහැනින් මා මිදෙනා මොහෙතේ
සිතුවිලි මුමුනා කීව දේ දැනුනා
ඔබේ ළමැදේ සුව යහනේ
නවතින්න හද කොඳුරයි

දෙතොල් පෙති සෙමින් සිප ගන්න
සුසුම් වරලසේ හංගන්න
ගිනි දැල් ගත දිගේ
ඔබෙ පහසින් නිවේ
සෙනෙහස ඉතිරිවේ