සුරතට බරවී තනිවුණ දවසේ
මගේ විතරයි කීවා මතකයිදෝ
ඇස්පොඩි අස්සේ සන්තක හීනේ
ඔබේ නමින් ගෙතුවා මතකයිදෝ
අමතක කරලාදෝ
ඔය පය පාමුල බිඳී ගියේ
අන්තිම පැතුමයි ජීවිතයේ
සිනහව පුරවා තිබුණු හිතේ කඳුලැලි විතරයි නතර වුණේ
මගේ ළඟ නතර වුනේ
සුරතට බරවී තනිවුණ දවසේ
මගේ විතරයි කීවා මතකයිදෝ
ඇස්පොඩි අස්සේ සන්තක හීනේ
ඔබේ නමින් ගෙතුවා මතකයිදෝ
අමතක කරලාදෝ
ළඟ රැදුනත් හිත මාගෙ නොවේ
වැටෙන සුසුම්වත් වාරු නොදේ
තනිකම මගේ තනි මකන පැයේ
ආයෙත් හිත ළඟ ඔයා මැවේ
ආයෙත් ඔයා මැවේ
සුරතට බරවී තනිවුණ දවසේ
මගේ විතරයි කීවා මතකයිදෝ
ඇස්පොඩි අස්සේ සන්තක හීනේ
ඔබේ නමින් ගෙතුවා මතකයිදෝ
අමතක කරලාදෝ
Leave a Reply