පායන සඳේ සීතල රැයේ
පෝය වගේ හිනැහෙන්නේ
නාදෙට නුඹේ සැලුනා මාගේ
හර්දේ නුඹටයි පූජා කළේ
රංගන ගෙනා උකුලේ සැලෙනා
තාලෙට සෙළවෙයි මා හර්දේ
ගී පද සී පද තාලෙට නටනා
මා මන බැන්දේ ඒ හින්දා
හංස වෙසින් නුඹ රඟනා විලාසේ
ඉවසිලි නෑ මගෙ සිත මැණිකේ
කන්ට අඳින්නට දෙන්නං සදා මං
නවතාපන් නුඹෙ නැටුම් නගේ
ලස්සන නුඹෙ ඔය රූපෙ සොබාවේ
මට විතරක් නම් මගෙ මැණිකේ
රංග සබාවට යන්ට එපා නුඹ
මට විතරයි ඔය නැටුම් අගේ
Leave a Reply