පිරිමාවත පිරුනද
ඉරිමල් මදහාසිනී
නිල් මානෙල් පෙතිදෝ
නිල් ඇස්මත යාවුනේ
මාත්‍රා ගැන නොහිතා
ආල කවිය ලියවුනී
රජ වෙන්නම හිතුනා
වෙනවද මගේ රාජනී
හද ගැස්සුවා
මල් සරා මම ගොලු වුනා
ඔය අත පතා මං ඉතා
තැන්පත් වුනා
විදුලි කොටයි
ඇස් දෙක මගෙම තමයි
බැල්ම වසයි
එ වුණත් හරිම රසයි
විදුලි කොටයි
ඇස් දෙක මගෙම තමයි
බැල්ම වසයි
එ වුණත් හරිම රසයි
විකාර බබරුන්ට
මල් පිපෙන කාලේ
වැරැද්ද දැක්කේම නෑ
කුමාර බබසරට අඩුපාඩු නෑ නේ
රොන් එහා ගියේම නෑ
මං උකුලේ ඇලවෙන්නම්
පෙම් යායේ නැලවෙන්නම්
විදුලි කොටයි
ඇස් දෙක මගෙම තමයි
බැල්ම වසයි
එ වුණත් හරිම රසයි
විදුලි කොටයි
ඇස් දෙක මගෙම තමයි
බැල්ම වසයි
එ වුණත් හරිම රසයි
කොපුල් තලාවන් ඒ
වැස් වසීන හාදු
මවන්න හිත නැතුව බෑ
මලවිගේ විල් තීරේ
රන් හන්ස ජෝඩු
සීතල උහුලන්නේ නෑ
දෙතොලේ පැටලෙන්නම්
ලං ලංවී දැවටෙන්නම්
විදුලි කොටයි
ඇස් දෙක මගෙම තමයි
බැල්ම වසයි
එ වුණත් හරිම රසයි
විදුලි කොටයි
ඇස් දෙක මගෙම තමයි
බැල්ම වසයි
එ වුණත් හරිම රසයි
Leave a Reply