සිත් මානෙ ගෑවී ඇවිත්
මල් යාය පාවී ගිහින්
බොඳ වීද ඒ රූ සොවින්
මත් වීද ඒ පෙම් බිඟුන්
නීල නෙතු මානේ සිනා පෑ ලවන්
කඳුලුබිඳු දෑසේ පුරා රූ ඇඳන්
හීන හිත දවනා
මගේ ලඟ අදරේ සොයනා
එදා උන් ඈද නුඹ කියනා හිතවන්තී
ඒද මග බලනා නමුදු කිසිදාක යලි නොඑනා
තනියට ආකහේ ඇඳෙනා පෙම්වන්තී
කිරිකෝඩු හීනේ ලඟින්
සැතපෙන්න රහසේ හෙමින්
සැනසෙන්න ආයේ ඉතින්
නුඹ ඉන්නවාදෝ කියන්
නීල නෙතු මානේ සිනා පෑ ලවන්..
හීන හිත දවනා
මගේ ලඟ අදරේ සොයනා
එදා උන් ඈද නුඹ කියනා හිතවන්තී
ඒද මග බලනා නමුදු කිසිදාක යලි නොඑනා
තනියට ආකහේ ඇඳෙනා පෙම්වන්තී
තාම ඒ සඳ නොබිඳී
ලඟ පාත ඉඳ තනි රකිමී
තුන් යාමයේ නිදි වරමී නුඹ හා
නීල නෙතු මානේ සිනා පෑ ලවන්…
හීන හිත දවනා
මගේ ලඟ අදරේ සොයනා
එදා උන් ඈද නුඹ කියනා හිතවන්තී
ඒද මග බලනා නමුදු කිසිදාක යලි නොඑනා
තනියට ආකහේ ඇඳෙනා පෙම්වන්තී
written by Dhyan Hewage
Leave a Reply