පායා පායා සඳකැන් දහරා
ආශා ආශා බිඳිමින් සීමා
ශෝභා වෑහෙනා රූපේ මා කරා
ලා පාට නුරා හැඟුම් විහිදා
ඝෝෂා ගායනා සදා මා බදා ඒ
ලෝකයම කලා කෙතක් කෙරුවා
කණාමැදිරියන් නිදහසේ පියාසලන සීත මොහොතේ
ගාවා තොල් මතින් නුඹගේ සායම් කරන්න හිත මාගේ
හඹා මිරිඟුවක් මත්තේ විඩාබර පැතුම් මනසේ
නිවී ආයේ ඕන වන්නේ මේ වන්දනාවේ අවසානේ
ඔබෙන් තොර ලොවක් මා මෙතෙන් නෑ මවාලා
සත්තමයි සංසාර සංචාරේ
ඔබෙන් තොර ලොවක් මා මෙතෙක් නෑ මවාලා
ඇත්තමයි සංසාර සංචාරේ
මහා සාගරේ සිතිජේ වගේ ආදරේ ඔබගේ
දමා යන්නෙපා අපතේ මයම් කලාවේ පිට පාරේ
වලාකුල් වියන් තුරුලේ වෙලී දිව්රලා කියන්නේ
ඔබේ දේව රූපෙ මැව්වේ මටමයි කියා ඉතිහාසේ
පියාපත් විදාලා ඉගිල්ලෙන්න ඕනා
ඔබ එක්ක මට ඈත ආකාසේ
පියාපත් විදාලා ඉගිල්ලෙන්න ඕනා
ඔබ එක්ක මට ඈත ආකාසේ…
ඔබ එක්ක මට ඈත ආකාසේ
Leave a Reply