ඇසුනාම මියුරු ගී සිංදූ
උබ හංදා මං පද බැන්දූ
ඇසුනේම නැතිද මයෙ කඳුලූ
උබ හද රැන්දූ
හඬාවි රෑම සඳ දෙව් දූ
ඔය මුව රැන්දූ හස පරයාවී මල් පොකුරූ
මං මන් මත් වූ කෝ දැං බං ඒ ආලින්දූ
පාලුවේ දෑස වසා මඟ බැලූවා මං
හදවතේ නිමක් නෑ ආලකම් නම් බෝමා
ඇසුනාම මියුරු…
මෙනෙහි කළෙ මම අස්ථිර බව
ඒත් පැතුවෙ මම ස්ථිර බව
විරුද්ධ උණෙ සොබාදහම ද
ඉතිං කෝ එහෙම වෙන්න ඕන නේද
මෙනෙහි කළාට මං අස්ථිර බව
පම්පෝරි ගැහුවට මං ඒ ගැන
එහෙම බෑ මට බෑ ස්ථිර වෙන්නයි ඕනෙ ප්‍රාණෙ උබෙ
මට මටම
ආලෙ පස්සෙං යන්නෙ කුමට
මට ඕන නිසයි නේද
ආලය පරදින්නෙ කොහොම රාගය ළඟ
තාමත් අපි ඒකයි එකට
අමර නොව ගෝත්‍රික යාත්‍රික නොවුණු පාත්‍රික උණු මගේ හද
බිඳලයිද උබෙ හද එතකොට මම
උබට ද්‍රෝහී ද…
ඔය මුව රැන්දූ…
ඇසුනාම මියුරු…
Leave a Reply