මනමාල සිතක් තිබුනද ලඟින් උන්නු දා
සිතින් පෙම් කලාදෝ ඇයිද නොදැනුනේ
ලඟින් ඉන්න පින් මදිවද හදට ඔය නුඹේ
ඉතින් දෙන්නකො අවසර රැඳෙන්නට හදේ

මනමාල සිතක් තිබුනද ලඟින් උන්නු දා
සිතින් පෙම් කලාදෝ ඇයිද නොදැනුනේ

නල රැළි මත අඳිමින්
කිව් ආදර කතාව කොහෙදෝ
ලං වෙන්නට නුඹගේ
සිත ඇතිවද වෙන කෙනෙකුගේ ඇසුරේ
බිඳක් මතක නම් මං ගැන
ඇසුර පෙර ලෙසේ
සැමදා ඉන්නම් මා

මනමාල සිතක් තිබුනද ලඟින් උන්නු දා
සිතින් පෙම් කලාදෝ ඇයිද නොදැනුනේ

නැත කිසි දින වැටුනේ
වෙන ළඳකගේ ආදර දැහැනේ
සිත තවමත් එහෙමයි
ඔබ ගැන වුන් හැටි ලෙස ඉස්සර දවසේ
වෙන් වෙන්නම් කීවොතින්
ඔබේ ඔය මුවෙන්
හැර යන්නම් මා

මනමාල සිතක් තිබුනද ලඟින් උන්නු දා
සිතින් පෙම් කලාදෝ ඇයිද නොදැනුනේ
ලඟින් ඉන්න පින් මදිවද හදට ඔය නුඹේ
ඉතින් දෙන්නකො අවසර රැඳෙන්නට හදේ
මනමාල සිතක් තිබුනද ලඟින් උන්නු දා
සිතින් පෙම් කලාදෝ ඇයිද නොදැනුනේ

හිත හිතා හඬන වේදනා මතක
දුන්නෙ ඇයි මට ඔයා
යන්නෙ නෑ කීව ඒ කතා බොරුද
දැවි දැවී තැවෙනවා
අහන්න ඔයා හැරෙන්න එපා
ලඟින් හිටියත් දුරක් තිබුනා
අහන්න ඔයා හැරෙන්න එපා
ලඟින් හිටියත් දුරක් තිබුනා

අතහැරගියේ මගේ පිවිතුරු පෙමයි
සිතාගන්න බෑ ඇයි කියා
යන තැන ඉතිං ඉන්නව නම් හොඳින්
සතුටින්ම ඉන්නැයි කියා
අහන්න ඔයා හැරෙන්න එපා
ලඟින් හිටියත් දුරක් තිබුනා
අහන්න ඔයා හැරෙන්න එපා
ලඟින් හිටියත් දුරක් තිබුනා

හිත හිතා හඬන…
හිත හිතා හඬන වේදනා මතක
දුන්නෙ ඇයි මට ඔයා
යන්නෙ නෑ කීව ඒ කතා බොරුද
දැවි දැවී තැවෙනවා
අහන්න ඔයා හැරෙන්න එපා
ලඟින් හිටියත් දුරක් තිබුනා
අහන්න ඔයා හැරෙන්න එපා
ලඟින් හිටියත් දුරක් තිබුනා

ආයේ නම් එන්නේ නෑ
ළඟින් ඉඳගෙන පෙම් කරපු
ඒ කාලේ ආයෙත් එන්නේ නෑ
ආයේ නම් කියනු බෑ
ඔබට මං පණ වගේ ආදරෙයි
ආයේ නම් කියනු බෑ

මතක සිත්තම් තවම සිත තුළ
නුඹව සිත්තම් කරනවා
මිහිරි මතකේ සිහිව අදටත්
නුඹව මගේ නෙතු සොයනවා

ආයේ නම් එන්නේ නෑ
ළඟින් ඉඳගෙන පෙම් කරපු
ඒ කාලේ ආයෙත් එන්නේ නෑ
ආයේ නම් කියනු බෑ
ඔබට මං පණ වගේ ආදරෙයි
ආයේ නම් කියනු බෑ

දෑස හඬවා දුකක් දුන්නද
මම නුඹට කිසිදාකවත්
ආය දවසක ඉමුද ළං වී
මියෙන්නට පෙර ආදරෙන්

ආයේ නම් එන්නේ නෑ
ළඟින් ඉඳගෙන පෙම් කරපු
ඒ කාලේ ආයෙත් එන්නේ නෑ
ආයේ නම් කියනු බෑ
ඔබට මං පණ වගේ ආදරෙයි
ආයේ නම් කියනු බෑ

ආදරේ අරන් ඔයත් මගෙන් වෙන් වෙලා ගිහින්
නාඳුනන ලෙසින් මඟ හැරී මගෙන්
ඔබට මතක නැතිද තවම මා ඔබේ කියා
ඔහුට කොහොම හිත පිදුවද ජීවිතේ පුරා

පාලු හීනයේ කෝඩුකාරී වෙලා
ආව මා හදේ දැවටිලා පෙරදා
හඬනා දෙනුවන් ඔබව සොයනවා
මම නෑ කිසිදා ඔබව හඬවලා

ඔබට මතක නැතිද තවම මා ඔබේ කියා
ඔහුට කොහොම හිත පිදුවද ජීවිතේ පුරා

සීත දෙකොපුලේ සිනසිලා සනසා
කීව පෙම් කතා සිහිවේ හැමදා
මතකේ රිදවා දෝරේ ගලනවා
ඔබ නෑ කියලා තාම හඬනවා

ඔබට මතක නැතිද තවම මා ඔබේ කියා
ඔහුට කොහොම හිත පිදුවද ජීවිතේ පුරා

මා දෑස නෑ නිදී ඔහු තුරුලේ ඔබ හිඳී
මේ යහන ඉඩ වැඩී පෙරදාක රෑ විඳී
ඔබේ රුවට ගුලි වේවී
බොඳ වෙයිද කදුලක් වැටී
මා දෑස නෑ නිදී මා දෑස නෑ නිදී

මතකයිද ඒ දිනේ දිව්රා පුජාසනේ
ඔබ කීවා ඔබෙ ආදරේ
දෑගිලි ද පැටලුනේ සීතලට ලං වුනේ
මුළු රෑම නිදි නැති වුනේ
ඒ සොඳුරු සේයා ඔබ පෑව මායා
කඳුලක්ව හිත පෑරුවේ
ඔබ යන්න ගිය දා මා හැඬුවේ ඉකි ගා
ඔබ නැවතුනේ නෑ ප්‍රියේ

මා දෑස නෑ නිදී ඔහු තුරුලේ ඔබ හිඳී
මේ යහන ඉඩ වැඩී පෙරදාක රෑ විඳී
ඔබේ රුවට ගුලි වේවී
බොඳ වෙයිද කදුලක් වැටී
මා දෑස නෑ නිදී මා දෑස නෑ නිදී

මනමාල යයි කියා ඔච්චම් කලා ඔයා
මා නම් නෑ ඔබ රැවටුවේ
අරුමෝසම් වැහි නිසා
ඔබේ සුවඳ දිය වුනා
හද කෑ ගසා වැලපුනේ
ඒ සොඳුරු සේයා ඔබ පෑව මායා
කඳුලක්ව හිත පෑරුවේ
ඔබ යන්න ගිය දා මා හැඬුවේ ඉකි ගා
ඔබ නැවතුනේ නෑ ප්‍රියේ

මා දෑස නෑ නිදී ඔහු තුරුලේ ඔබ හිඳී
මේ යහන ඉඩ වැඩී පෙරදාක රෑ විඳී
ඔබේ රුවට ගුලි වේවී
බොඳ වෙයිද කදුලක් වැටී
මා දෑස නෑ නිදී මා දෑස නෑ නිදී

යළි හමුනොවෙනා අපේ කතාවේ
අවසානයටද අපි මේ ආවේ
ආ දුර දුර වැඩි බව සිහිවූයේ
ඔය අත අතහැරුනාම අවාරේ

පතාන ආවත් හැම සංසාරේ
කල පිං මදි ඇති අපේ පුරාණේ
හිමිනැති හමුවීමක් මේ වාගේ
නොපතමු මින්මතු උපදින වාරේ

හිමි නැතත් අද ඔයා
අහිමිබව කිසිමදා
පිලිනොගෙන රැවටිලා
හිදින්නම් නැවතිලා
නුඹ කියා දුන් ආදරෙන්
නිවෙන්නම් මා ඇවිලිලා

නුඹ මා පතා ආ ඉරණම් කතාවේ
අවසානයක් නෑ සතු
සංසාර ගානේ හමුවී අවාරේ
ගමනක් තිබේ යා යුතු
තනිකම් ඉවසා තනිමං නොයමු ප්‍රේමයේමේ
හෙවනැලි අත් නොහැර ආව සංචායේ
දෙහදින් සිනාවී මේ කදුළැල් පිහාදී
පෙරමං බලා ඉමු අපේ

අහසක්වගේ මේ නුඹ දුන් හිනාවේ
උපමා නැතේ ලෝකයේ
හිමිදේ නිමාවේ රහසේ කියාදේ
හෑමදේම දෛවේ නොවේ