හෙණ හත අකුණු මාරක තොට වදින්නේ
කන බොන දෙයක් ලේබඩ වී ගලන්නේ
කළ පව් උඹට මතකද අපි නොදන්නේ
වෙන මක් කරම්දෝ නොදැනයි ලියන්නේ
කඩවර හීනියම් දෙවිඳුනි මේ වැන්දා
වරදට පහරදී බිලි දීපන් උන්දා
පොලයක් බිඳෙන සේ කටුකර ඒ පෙන්දා
කඳුළැලි නවතපං අපි අසරණ හින්දා
දෙවි මැද කාලි බල තෙද සවි ඇති අම්මා
දැක මේ කඳුළු උං මරපං හිත නම්මා
ගිනි හද හූනියම් දෙවි බලයෙන් දම්මා
ඌ සහ උංගෙ ටික – කරපං සුම්මා
මැහුමෙන් මැහුම සැත්කම් බැමි කඩීයන්
නිදි නැති රැයක තොපි නොමැරී මැරීයන්
මිහිපිට කරුම ලෙස කිසිවක් තිබේ නම්
පිට පිට තොපිට වැහි නැති හෙණ වැදීයන්