සුකුමාල කුමරියේ මනමාලකම් නොවේ
හැමදාමත් පුරුදු සෙනෙහසින්
මදහාසයෙන් බලා සිත ආලකම් කලා
සඳ පෑයු ලෙසින් අම්බරේ
සුකුමාල කුමරියේ මනමාලකම් නොවේ
හැමදාමත් පුරුදු සෙනෙහසින්
මදහාසයෙන් බලා සිත ආලකම් කලා
සඳ පෑයු ලෙසින් අම්බරේ
රෑ සීතලේ පිණි හා මිඳුම් වළා ගෙනෙනා
සිහිලැල් සුළං පාවි පාවී
මල් මල් සිතුම් පැතුම් එක එක කඩා හැලේ
තනිවේ මා යළි තනිවේ මා යළි
සුකුමාල කුමරියේ මනමාලකම් නොවේ
හැමදාමත් පුරුදු සෙනෙහසින්
මදහාසයෙන් බලා සිත ආලකම් කලා
සඳ පෑයු ලෙසින් අම්බරේ
රෑනක් ලෙසින් තරු වැල් දෑසින් ගලයි කැළුමන්
ඈතට නොයා මාගේ ඇසුරේ
මොහොටක් රැදෙන්න දැන් හදවතට ඉඩ අරන්
සිතන්න දැන් යළි සිතන්න දැන් යළි
සුකුමාල කුමරියේ මනමාලකම් නොවේ
හැමදාමත් පුරුදු සෙනෙහසින්
මදහාසයෙන් බලා සිත ආලකම් කලා
සඳ පෑයු ලෙසින් අම්බරේ
Leave a Reply