සුදු කම්මුලක් මා වත මැද වද්දලා
රත් පැහැ කෙරූ දෙතොලක් මට ලංවුණා
නිල් පැහැ මැවූ මනමෝහණ නෙතු සලා
මං ආදරෙයි කිව්වද මට ඔබ එදා
සයම්කාරී ඔබ වෙනවද භාරි
මං ඉන්නම් ඔබ ගැන බල බලා
සීලෙන් පේවී මා ඉන්නම් භාරි
බහ ඇත්තටම දෙයිදෝ ඔයා

ලං කරන් සිපගන්න මං ආසයි ඔය කම්මුල
මට ලංවෙන්න ඉඩදෙනවද
රොන් අරන් අරන් විදගන්න මං ආසයි ඔය තොල් අග
මට ලංවෙන්න ඉඩදෙනවද

මා නවතින්නම් ඔබගේ ….තුරුලේ හැංගි පහසේ
නෙත පැටලෙන හැම හීනෙ ….ඔබගේ රුවමයි පෙනුනේ

සයම්කාරී ඔබ වෙනවද භාරි
මං ඉන්නම් ඔබ ගැන බල බලා
සීලෙන් පේවී මා ඉන්නම් භාරි
බහ ඇත්තටම දෙයිදෝ ඔයා

රැවටුන තරම් ඔබ හින්ද මං
කවුරුත්ම දන්නෙ නෑ තවත්
කඳුළක තරම් දැණුනා හොඳින්
සමුගත්ත දා ඔයා මගෙන්

වැරදි කරලා ඔයා හැමදා
මට වැරදිකාරයා කියා
වෙන් වී ගියත් රිදවා එදා
අමනාප නෑ වුණේ කිසිදා

හැමදාම ඔබ මාගෙ පවසා
කඳුලේම උන් කාලෙ පෙරදා
දැණුනේම නෑ ඔහුගෙ කියලා
හිතුවේම ඔබෙ වෙන්න මතු දා
පිළිගන්න අදිමදි කලා
මගේ පණ ඈත යනු දැකලා

වැරදි කරලා ඔයා හැමදා
මට වැරදිකාරයා කියා
වෙන් වී ගියත් රිදවා එදා
අමනාප නෑ වුණේ කිසිදා

හිත කීරි ගැහිලාම රිදුණා
ඔබ දන්නෙ නෑ නේද මේවා
මට යන්න බෑ මතක හැරදා
ඔය වාගෙ දුර ඈත පියඹා
හිනැහෙන්න අමතක වුණා
මතක් වෙන වාරයක් පාසා

වැරදි කරලා….
රැවටුන තරම් ඔබ හින්ද මං
වැරදි කරලා…..