අතීත දිවියේ අනන්ත අඳුරේ විඩාව නිමවේ
මිලාන දෙනෙතේ වියෝග කඳුලේ සිනාව මතුවේ
උදාර මවගේ සෙනේහ දැඩිවී සිතේහි පුතුගේ
අසාර කතරේ තුෂාර සිසිලයි දයාව මවගේ
විනීත මවගේ පැතීම නොතකා
ගියාම දුකසේ හඩන්න වූයේ
තුසිත විමානේ අපාය වෙත මා
ගියාසේ කඳුලැලි හෙළන්න වූයේ
සමාව ඉල්ලා දෙපා වදින්නයි
රත්තරන් අම්මා බලන්න ආවේ
විනාසේ ගැලලූ ඔබේම පුතුනු
ලැබීම් පිටුපා දයාව අම්මේ
අගේට පැළඳූ ගෙල වට මාලේ
එදා සොරා ගෙන ගියානෙ අම්මේ
මගේම දැතින් පළඳවන්නයි
මෙදා මාලේ මා ගෙනාවේ අම්මේ
සමාව ඉල්ලා දෙපා වදින්නයි
සමාව දෙනු මැන පුතුහට අම්මේ
Leave a Reply