මාගේ සුදු නෝනේ
ආලේ බැඳි තීගේ
හර්දේ මට ඈතයි දැනුනා
ඇයිද තව නාවේ
කවුද බොරු කීවේ
වෛතාල කාලෙත් ගෙවුනා //
අතදරුවා වඩාගන්නට දීලා
නුඹ කොහෙද ගියේ යන්නට මැණිකා
මැදියම් වෙලාවේ
නුඹමයි සොයාවේ
දුටු තැන ආලෙන් බැඳුණා
නුඹගේ මුලාවේ
මං පැටලුනානේ
අද තනි ඇහැටම ඇඬුණා
පාළු ගුරු පාරේ
රෑක යන වේලේ
මාගේ බරබාගේ කැඩුණා
හන්දියක අයිනේ
දිස්නේ දෙන රූපේ
දෙව්ලියක වාගේ පෙනුනා
අතදරුවා..
මැදියම් වෙලාවේ..
අඳුර වැටෙද්දි ගලයි තනිකමයි
රෙද්ද අන්දන්න කවුරුත් නැති ළමයි
බැලුවේ නැහැ මං උඹේ කනකරයි
උඹයි මෝහිණී මහසෝනා මමයි
අන්දර යාය ළඟ ගින්දර වාගේ උන්න
සුන්දර ලන්දා මගේ පණ
බෙන්තර ගඟෙන් එහා මන්තර වැඩක් නෑ කොල්ලෝ
ඔක්කොම ගෑණු යක්කු කොර
ඝන අඳුරැ කළු සේනා කෙල්ලේ නුඹේ මලට පරවේ
ගැලු රුධිර කොපුලේ තෙමාගෙන හිත් සලිත කෙරුවේ
අම්මපා ගංතෙරේ ඇවිද්දා අපි මරු
බලා උන්නා හඳපානේ ඒ තරු
කම්මුල් දෙක රතු වෙද්දි ඒකත් මරු
උඹ වගේ කෙල්ලෙක් හොයන්න බෑ රළු
අතදරුවා..
මැදියම් වෙලාවේ..
සුදු සාරි දුන්නේ මමයි
රන්මාලේ බැන්දේ මමයි
බොට මාව මතක නැද්ද මෝහිණී
ඩයිපර් මාරු කෙරුවේ මමයි
ළමයා නැලෙව්වේ මමයි
බොට මං හොඳ වැඩියි තමයි මෝහිණී
written by SANUKA & Master D
Leave a Reply