සඳක් නම් බැස යන්න තිබුණා
හඩන අහසට අඳුර දී
මලක් නම් ගිලිහෙන්න තිබුණා
තටු අගට ලස්සන නොදී

සඳක් නම් බැස යන්න තිබුණා
හඩන අහසට අඳුර දී
මලක් නම් ගිලිහෙන්න තිබුණා
තටු අගට ලස්සන නොදී

පරවි තුඩකින් විලඳ දුන්නට
ගිරවියක වළඳන්නේ නෑ
කඳුළු බිඳුවක රැදෙන ගින්දර
හිනාවක් හඳුනන්නේ නෑ

සඳක් නම් බැස යන්න තිබුණා
හඩන අහසට අඳුර දී
මලක් නම් ගිලිහෙන්න තිබුණා
තටු අගට ලස්සන නොදී

පොළව උසුලන සියළු දුක් සැප
අහස් තලයෙහි හිමිවුනේ
පොළෝතලයට අහස දුර බව
සිතන්නේ ඇයි මිනිසුනේ

සඳක් නම් බැස යන්න තිබුණා
හඩන අහසට අඳුර දී
මලක් නම් ගිලිහෙන්න තිබුණා
තටු අගට ලස්සන නොදී

නිහඩ අරණ දළු මල් පුබුදයි
ආදරයේ සුන්දර සක්මන්
හඩන ඇසට හසරැල් පළඳයි
ආදරයේ නිම් නැති අභිමන්

නිහඩ අරණ දළු මල් පුබුදයි
ආදරයේ සුන්දර සක්මන්
හඩන ඇසට හසරැල් පළඳයි
ආදරයේ නිම් නැති අභිමන්

සයුරෙහි දිය කඳු මත හිඳ
අහසින් එන වැහි බිඳුවට පෙරුම් පුරන්නම්
දැල්වෙන ඉර හඳ යට හිඳ
පහනෙන් එන එළි හිතකට ඇළුම් කරන්නම්
ඔබ තරුවන් සේ ජීවිතයට පහදා දේ නම්

නිහඩ අරණ දළු මල් පුබුදයි
ආදරයේ සුන්දර සක්මන්
හඩන ඇසට හසරැල් පළඳයි
ආදරයේ නිම් නැති අභිමන්

නිල් කඳු හිස ජය ගත් දින
දෙව් ලොව දුර ඈතක බව වටහා ගන්නම්
විල් දිය ඇහැරෙන කොඳ මල
රතු ඇස් ඇති හිරු මඩලෙන් සඟවා ගන්නම්
ඔබ කවියක් සේ ජීවිතයට පහදා දේ නම්

නිහඩ අරණ දළු මල් පුබුදයි
ආදරයේ සුන්දර සක්මන්
හඩන ඇසට හසරැල් පළඳයි
ආදරයේ නිම් නැති අභිමන්

එක් පෙති මලක් විය නුඹ මගෙ අත් දෙකට
නෙලා නොගත්තේ මගෙ බෝසත් කමට
හැර ගිය දිනේ නාවත් මා ගම් දොරට
ආවේ ඇයිද විරහී සිත අද්දරට

විස්මිත ගමට අදහන්නට බෑ තවම
මා හැර දමා නුඹ ගිය මග ගැන අරුම
සතු කරගන්න මුල් පෙම නොපිදූ බැවින
දුක්බර සිතට කීවෙමි නොහඩන ලෙසින

එක් පෙති මලක් විය නුඹ මගෙ අත් දෙකට
නෙලා නොගත්තේ මගෙ බෝසත් කමට
හැර ගිය දිනේ නාවත් මා ගම් දොරට
ආවේ ඇයිද විරහී සිත අද්දරට

සිටිනා කොදෙව්වක නුඹ් සැප විඳී නම්
මවෙතින් ලැබුනු ආදරයත් ලැබේ නම්
මතකය නුඹට හිරිහැරයක් නොවේ නම්
තව කුමකටද දුක් ගී කල්පනාවන්
තව කුමකටද දුක් ගී කල්පනාවන්
තව කුමකටද දුක් ගී කල්පනාවන්

ම්ම්…..ම්ම්හ්…