හද නැති රැය මම මත් උනෙම මලින්
මම මැරුනෙ මොහොතක් නුඹ යන්න කලින්
කාලේ ගියෙ මාවත් අරන් කවුරුත් එන්න කලින්
කාලකන්නි ලෝකෙම මන් දාල යන්න මුලින්
මොහොතක් මුලාවී
දවසක් මුලාවී
මොහොතක් මුලාවී
මොහොතක් මුලාවී
මනසත් මුලාවී
හවසත් මුලාවී
හීනෙන් මාව දැක්කෙ නැත්තේ ඇයී?
මාව තේරුම් ගත්තේ නැත්තේ ඇයී?
ලගින් මාත් එක්ක ආවේ ඇයී?
හිත රිදුනම දැක්කෙ නැත්තේ ඇයී?
පහු උනේ මගේ උපන්දිනේ මැයි
අම්මෙ මාව මෙහෙ එක්කන් ආවෙ ඇයී?
කාලකන්නි ලෝකෙ පාට දෙකේ නයි
අම්මෙ මාව මෙහෙ එක්කන් ආවෙ ඇයී?
මැරුණු ජීවිතේ මගේ
කවුරුත් නැති ලෝකෙක මා හිරවෙලා
පෙන්නෙත් නෑ වටේ
මට මගෙම කියා
කවුරුත් නෑ වගේ
කවුරුත් එන්නෙත් නෑ
ඉන්නෙත් නෑ
හැමදාම මන් තැලේ
ඇවිදන් යන්නෙ මන්
තනියෙන් සවියෙන් මග ඒ
විදවන් ඉන්නෙ දැන්
ලැබීමෙන්
කරුමෙන් මම ඒ
තවනම් ඉන්නත් බෑ
නවතන් ඉන්නත් බෑ
කවදද යන්නෙ
මම යන්නෙ
යට අඩි හයක් පොලවට ඒ
මමනම් ඒ තවනම් ඒ
යන්නෙ තැති අරන්
කවදත් ඒ පවනම් ඒ
යන්නෙ පැති හදන් මුන්
කාලකන්නි ලෝකයක් මේකනම්
අම්මෙ මාව මෙහි එක්කන් ආවෙ ඇයි?
පහු උනේ මගේ උපන්දිනේ මැයි
අම්මෙ මාව මෙහෙ එක්කන් ආවෙ ඇයී?
කාලකන්නි ලෝකෙ පාට දෙකේ නයි
අම්මෙ මාව මෙහෙ එක්කන් ආවෙ ඇයී?
Leave a Reply