There are 4 posts tagged damsara (this is page 1 of 1).
පිපි කුසුම් එකිනෙක සිනාසී
වැලදගනු ප්‍රේමයේ නමින්
නිසිකලට නොපිපුනු කුසුම්
ඉකිගසයි මඩ ගොහුරකට වී
තුටු දනන් දැකගත් සැනින්
ක්‍රෝදයෙන් උනුන් දෙස බලන්
අහිමි ජීවිත සතුට පාවා දී කදුලින්
ඇදිවත තෙත්කරන්
පාට තැවරූ සිහිනයක්
අහස නිවනා පොළොව සරනා
සැවොම නිව් භාවනාවක්
ආලයේ පරිමාව නොදැනම
ජීවිතය අකලට ගිහින්
ප්‍රේමයේ නිවනත නොදුටු උන්
ලෙඩ ඇදේ මොක්සුව සොයන්
පාට තැවරූ සිහිනයක්
අහස නිවනා පොළොව සරනා
සැවොම නිව් භාවනාවක්
ප්‍රාණ සම පෙම ද්‍රෝහි වූ දා ආත්මය විය කඨෝර
සිහින් කෙඳිරිලි කෝල හසරැලි දවයි මා හද කුටීර
ඇනුම් හී වර්ෂා මැදින් ළය දෙපළු කෙරුවා කෙඨේර
වෛරයත් පිරුණාම වැඩියෙන් ගලන්යනවා පිටාර
ඵල තියෙන ගස් වටිනවාමයි සැකක් නෑ එය ඇත්තයි
වඳබැහැපු මං කොහොඹ ගානයි කදුරු වාගේ තිත්තයි
බුදු පුදට වුව වරම් ලද්දේ මලින් සැරසුනු ඉත්තයි
මගේ හිමි ට මං පණ ඇරලා පෙම් කළා සමිදුනි සත්තයි
සත් කඩක් සේ පැළුනු හෘදය කොහොම හරි මම මහන්නම්
කෝන්තර වල කැළැල් නුඹ ගේ දෙපා මුලදිම වහන්නම්
සසර දුරවූවාට කම් නෑ යශෝදරා මුණ ගැහෙන්නම්
ඈව තනිකර සමිඳු ගිය දුක දරාගත් හැටි අහන්නම්
ගින්නෙන් උපන් දේවි
ළය මඩල අවුලාවී
විටෙක දැවෙනා හදේ ගිනි
ඈ නිවාවී..
නෙත් දැහැනේම පේවී
හීනෙකට ඈ වඩීවී
නිදි නැති රැයේ කෙහෙරැලින්
මා දවාවී….
අග්නි දේවතාවියේ
ගින්නෙන් උපන් දේවී..
මලක රොන් ගෙන යන්න
බමරු එහෙමයි දන්න
මලම ඉල්ලයි බමර පහසින්
කටු පිරුණු නටුවක් වී
මා රකින්න
සුළඟ සේ නුඹ එන්න
ඇවිත් මා සිපගන්න
වෙලී සියොළඟ සුවඳ අරගෙන
හැඟුම් නැති මාරුතය වී
පෙති සලා හැරයන්න…
අදහසක් නැති හිස් පිටුවකි
හැඟීමක් නොඑනා හිස්කමකි
ප්‍රේමයක් වුව රික්තයකි
නිතර අවුලන අවනඩුවකි
මේ කවි නොලියෙන කාර්තුවයි
මතකද එදවස
රතුපාට හැන්දෑවක
මවුන්ට් ලැවීනියා අහස
අප වෙනුවෙන්ම
මගබලා උන්හැටි
මතකද එදවස
ගෙවීයන තත්පරය පවා
කල්පයක් මෙන් දැනෙන
දිනක් දෙකක් වුව
ආත්ම ගනනාවක් මෙන්
ගලපාගන්නට
කල්පනාබරව උන් හැටි
මතකද එදවස
