මගේ උපන් දින ඔබ දුන් මල් දෙක
සඳ දෙව් පාමුල පුද කරලා
අපේ පැතුම් ලොව සඳ පායන්නට
පැතුවෙමි දෙවොලෙහි වැඳ වැටිලා

මගේ උපන් දින ඔබ දුන් මල් දෙක
සඳ දෙව් පාමුල පුද කරලා
අපේ පැතුම් ලොව සඳ පායන්නට
පැතුවෙමි දෙවොලෙහි වැඳ වැටිලා…

ලොවේ වෙසෙන තුරු නොමියෙන නොහැරෙන
කුසුමක් පිබිදී ඇතත් සිතේ
උදේ පුබුදු වී සවසට මැලවෙන
මල් නැතිවට මට කමක් නැතේ

දෑසින් ගිලිහෙන කඳුළු බින්දු ගෙන
හද තුල පිපි මල තෙමන්නෙමි
සිහිනෙන්වත් කිසි වෙනසක් නොව මා‍
මෙලෙසින් නිරතුරු වසන්නෙමි

මගේ උපන් දින ඔබ දුන් මල් දෙක
සඳ දෙව් පාමුල පුද කරලා
අපේ පැතුම් ලොව සඳ පායන්නට
පැතුවෙමි දෙවොලෙහි වැඳ වැටිලා…

මධු සඳෙන් තවත් සුපුන් සඳක් උදාවේ
මධු සඳෙන් තවත් සුපුන් සඳක් උදාවේ
නලඟනයි ඔයා මගේ සුපෙම් කතාවේ
නලඟනයි ඔයා මගේ සුපෙම් කතාවේ
මධු සදෙන් තවත් සුපුන් සඳක් උදාවේ
මධු සදෙන් තවත් සුපුන් සඳක් උදාවේ

පෙම් අමා සුවේ සොයා, සත් මහල් විමන් තනාලා
තව අලුත් ලොවක් සොයලා, අපි යමු පියා සලා
නලඟනයි ඔයා මගේ සුපෙම් කතාවේ..
නලඟනයි ඔයා මගේ සුපෙම් කතාවේ..
මධු සදෙන් තවත් සුපුන් සඳක් උදාවේ..
මධු සදෙන් තවත් සුපුන් සඳක් උදාවේ..

හදවතේ උපන් සිනාවේ ,උල්පතයි ඔය දයාවී
පෙම් මලක් වෙලා ලතාවේ තව අලුත් වෙමී ප්‍රියාවේ
නලඟනයි ඔයා මගේ සුපෙම් කතාවේ..
නලඟනයි ඔයා මගේ සුපෙම් කතාවේ..
මධු සදෙන් තවත් සුපුන් සඳක් උදාවේ..
මධු සදෙන් තවත් සුපුන් සඳක් උදාවේ..

හෝ…..හෝ……හෝ……
මා පදවා පෙම් රන් ඔන්චිල්ලේ…
පරමාදරයේ ගී කියූ සිව්මැල්ලේ
මා පදවා පෙම් රන් ඔන්චිල්ලේ
පරමාදරයේ ගී කියූ සිව්මැල්ලේ
ආදරයේ ගී කියූ සිව්මැල්ලේ
ජීවනයේ සුවඳින් සැනසිල්ලේ
පරමාදරයේ ගී කියූ සිව්මැල්ලේ

චන්ද්‍රා යන්නා සේ රෑ පායා…
සැංගී වෙන්වීලා මා මායා
තනිකම රන්දා ඔබ ගිය හින්දා
මලවි රජින්දා දුන්නද බින්දා

මා පදවා පෙම් රන් ඔන්චිල්ලේ
පරමාදරයේ ගී කියූ සිව්මැල්ලේ

උල්පත අද මාගේ වියලෙද්දෙන්…
තොල්පෙති පැටලීලා ගොළු වෙද්දෙන්
කඳුගැට අතරේ විල මැද වතුරේ
පෙණ පිඩු විසිරේ නැහැවෙනු සොඳුරේ

මා පදවා පෙම් රන් ඔන්චිල්ලේ
පරමාදරයේ ගී කියූ සිව්මැල්ලේ
මා පදවා පෙම් රන් ඔන්චිල්ලේ

කඳුළු අතරට සිනා රැළි වෙමි විඩාවට සෙවනක් වෙමි
ජීවිතයේ පොත පුරා ලියැවෙන ආදරේ කවියක් වෙමි

කඳුළු අතරට සිනා රැළි වෙමි විඩාවට සෙවනක් වෙමි
ජීවිතයේ පොත පුරා ලියැවෙන ආදරේ කවියක් වෙමි

සුවඳ සුදු මල් හිනා වෙද්දි කවුළු දොර ළඟ අතු කොනේ
ඒ මැදින් මම හොරෙන් අතුරමි හදවතේ බැතිබර සෙනේ
සැදෑවක ඔබ සඳැල්ලට වී තනිව ලතවෙන වෙලාවේ
ගීයකට රස පද එවන්නම් සඟවලා රන් වලාවේ

බුදුන් පාමුල වැඳ වැටෙද්දී බැතින් බර වී සැනහිලා
පිදූ මල් මැද සුවඳ දුම් මැද පැතුම් පුරවමි හිනැහිලා
යහනකට වී අඳුර ඉවසා රැය ගෙවී යද්දී ඉබේ
සඳ කැරැල්ලක් සමඟ පාවෙමි කවුළුවෙන් කුටියට ඔබේ

කඳුළු අතරට සිනා රැළි වෙමි විඩාවට සෙවනක් වෙමි
ජීවිතයේ පොත පුරා ලියැවෙන ආදරේ කවියක් වෙමි
ආදරේ කවියක් වෙමි

කල්‍යාණියෙ ඔබ නෑසූ
කතාවක් කියන්නම්
ඇත්තයි එය මම දිව්රා
හිසේ දෑත් තියන්නම්

මතු කවර දිනකදී හෝ
මට ඔබව අහිමි වේ යැයි
ගැන භීතිය සැක මාගෙ හිතේ
තිබුණි දිගා කල්
ගිණි වී ඇත අද ඒ දුක ගැන
සෝක සුසුම් වැල්

කල්‍යාණියෙ ඔබ නෑසූ
කතාවක් කියන්නම්
ඇත්තයි එය මම දිව්රා
හිසේ දෑත් තියන්නම්

මගෙ හිතට එකඟවයි මේ
මා කියන දෙය කියන්නේ
ඔබෙ ආදරබර මහිමයටයි
ගී ලියවෙන්නේ
රස උල්පත සිඳ ඇයි හදවත
සසළ කරන්නේ

කල්‍යාණියෙ ඔබ නෑසූ
කතාවක් කියන්නම්
ඇත්තයි එය මම දිව්රා
හිසේ දෑත් තියන්නම්

කල්‍යාණියෙ ඔබ නෑසූ
කතාවක් කියන්නම්