සිලිලාරෙක
රළ පරයන තරමට
ආදරෙයි
අඹරෝරෙටත් වැඩිය සෙනෙහෙන්
ඇය සාරයි
රන්සර සිත් ඇති ඇය
හරි පිංකාරයි
සෙත් කවිය නුඹයි
මං හරි ආදරෙයි
මතු සසරේ දිවි මග මට හමුවේවා
අකුරු තුනක රැදි සෙනෙහේ
ආදර අම්මා
ආදර අම්මා
අසණි වැසි වැටුනු දිනයකි
එය මහා නිශාමයේ
පිය සෙනෙහෙ පහනයි නිවුනේ
මගේ ජීවිතේ
ඇය ඇදුවා
තුරුලට ගෙන මා ගෙපැලේ
හිරු සදු ඇයයි මගේ දිවියේ
හිරු සදු ඇයයි මගේ දිවියේ
අකුරු කරන්නට මගේ සු‍රතින් නුඹ අල්ලා
ගණපති පිලිමය නමදවමින්
සෙත් පැතුවා
කිරුලක් පලදින දිනයේ
ඇය ඉකිබිදා
මා රජිදෙක් වුයේ
නුඹේ දිරියෙන් අම්මා
ආදර අම්මා
මතු සසරේ දිවි මග මට හමුවේවා
අකුරු තුනක රැදි සෙනෙහේ
ආදර අම්මා
ආදර අම්මා
Leave a Reply