There are 85 posts filed in Tharindu Damsara (this is page 3 of 9).
නොලියාම සැඟවිය යුතුමය
ඇනි ඇනී හද රිදවන දුක
ලියා දැන්විය නොහැකිය
ප්‍රේමයත් ඔබ වගේමය
රැගෙන පියවර හෙමින් ඔසවමි
වැළපෙනා විලෝ ගස් මැද
දන්නා හඳුනන පාරක නන්නාඳුනා විලසට
ඒ ඔබයි සැක කරමි නැවතෙමි
එසැණින් පිටුපස නොබලමි
ඉර දනින් වැටෙන දවසක
ගල් වුණ හදවත සඳවත
ඉක්බිති එලඹෙන අඳුරට
ඔබ කියන්නේ ගනඳුරු රැය
රැගෙන යා හැකිද මොහොතක
මම කියන්නේ ඔබ සිටි අතීතය
නිවුණු පහනක් දැල්වුණා
ආයේ සැරයක් ඇය මා ඇමතුවා
හරි ආදරෙන් හුරතල් වෙමින්
කිසිදෙයක් සිදු නොවූ ගානට
මෘදු සරින් මා ඇමතුවා
බියත් හිතුණා ගතත් සැලුණා
යටගියාවන් මනසේ මැවිලා
සෙනෙහසින් ඈ දොඩන හින්දා
හද පෙළන්නට දුකත් හිතුණා
පැරණි රූ සර මතුවෙලා
මා තවත් අසරණ වුණා
හැඟුම් අහුරක් තෙරපිලා
සුසුම් රැල්ලක් පිටවුණා
හරි ආදරෙන් හුරතල් වෙමින්
ඈ උන්නා
ආරාධනා මුමුණන
මේඝ දූතයන් පැමිණෙන
හෝරා වල ඇස් වහන්න
යෞවනෝදයේ ඇරඹුම
හාදු ඉහිනතුරු
පෙති මත
මා ලඟ රැඳී හිඳින්න
මායා මවන සිතුවිලි
ඡායාවකට රවටන
ඉපිලෙනා හැඟුම් හෙමින් විඳින්න
ඒ නාඳුනන පෙම් කතා
ආදරය සේ සිතා
සියුමැලි සිනා එපා සලන්න
ඉතිං ඒ හැන්දෑව තිබුණදෙන් මංගාව
අඳුර තව වැඩිවේවි දැනුණදෙන සංකාව
හදෙහිගෙල සිරකරමි මත විදුලි පංකාව
ඇස් අගයි තියෙන්නේ වේදනා ගංගාව
දැන් ඉතින් නුඹට හැක සියලු දේ දැනගන්න
අවැසිනම් ඒ තුළින් මොනවහරි මැනගන්න
සිතුවමක් අඳින්නට මුකුත් නෑ අරගන්න
අමතකම නොකර නුඹ කැඩපතක් ගෙන
ජීවිතේ වන්දනා ගමනක ප්‍රේමයෙන් පුදසුනක් වැන්දම
ලිහායන්නට උනත් පුලුවන් මතක මිටිකර අකුරු බැන්දම
මනෝරාජික පෙම් කතාවල ප්‍රතිඵලය මහ නපුරු හින්දම
සිත්තරෙක් වුව මැරී වැටෙනවා ඒ වගේ සිතුවමක් ඇන්දම
මට අපේ කටහඬ ඇසේ
ආදරේ තවමත් තිබේ
සිත තවම ඔබ වෙනුවෙන් තැවේ
බොහෝ දිනවල අපේ කටහඬ ඇසේ
අත හැරී අත් නොහළ රිදුමක
පාට වියැකී මියෙන සිහිනෙක
යළිදු නුඹ පා නේන හරියක
නිධන් කරනෙමි මගේ ප්‍රේමය
නොපෙනෙනා හද දැවෙන යුවලකි
නොඇසෙනා ඉකි බිඳින කඳුළකි
නොහැඟෙනා මිය ඇදෙන සිහිනෙකි
ආදරේ නිම නොවන කවියකි
සුරංගනාවියක් ඇවිත් ගිහින්
ආදරේ අරං ඇවිත් ගිහින්
ජීවිතේ ලසෝ තැවුල් සුසුම්
ආයෙමත් විදින්න වෙයි ඉතින්
ආදරේ සුරංගනා
කතන්දරේ ගිලන් වුනා යන්තමින්
මාරුතේ නැගී සැනින්
ඈ මුලා කලා මගෙන්
නොවිරූ ලෙසින්
තාරුකා පෙලින් එහා
ලොවක් තිබේ සුරංගනා
සක්වලක්
සිත් තැවී බිදී මගෙන්
නොකී කතා සිතේ දරන්
එහේ ගියාදවත් කියන්න
රත්තරං
මීවිතේ ගිලෙන්න වෙයි ද
මල් ඔතා උරන්න වෙයි ද
කල්පනා කරන්න වෙයි ද
දන්නෙ නෑ
ආලෝක වර්ෂ දහසක් දුරින්
කාල කුහරයක පතුලත
කුඩා එළි තිතක් දල්වා ලමි;
සඟවා ගනිමි වට අවට
ඝනව පැතිරුණ අන්ධකාරය
මෙරු තටු සැලෙන වේගෙන් ගැහෙන
මීන දෑසකි ඔබ සතුව
අඳුරු කුටියක ස්පන්දනය වන
ගැඹුරු මා හද විනිවිදින
විසල් කරමින් දෑස
මදහසින් රේඛා මවාගමි
මෙතැන් සිට නුඹට,
අඳුර තුළ වුව නොයෙක් පැහැ දිලෙනු ඇත
එහෙයින්ම මම,
ගැඹුරුය
නිසලය
නිසසලය
නුඹ නොමැති දිහාවක තල කොහිද සඳළු
කටු මතින් ඇවිද යමි මතක වන වදුළු
උහුලන්න බැරි තරම් සිහිනයන් සිඳළු
ලස්සනම තැන් වලයි තියෙන්නෙම කඳුළු
රැයක මැදියම අරන් ගලවමි දෑස්වල ඇබේ
එතැන් සිට ගලන්නේ මොනවාද ඉබේ
ඉතින් නුඹ තබාගිය සිනාවන් තැනින් තැන තිබේ
අතීතය සිහිකරන් හොදටෝම මං රිද්දගනු ලැබේ
කාගේ කාගේත් දෑස් කෙලවර ශේෂ කඳුලක් තියනයවා
බැරිම තැන් වල එහෙම ඒවා ගලාගෙන බිම හැලෙනවා
හිමිනොවූවත් සමහරක් අය අහිමි වෙන තැන බැඳෙනවා
සදාකාලික ප්‍රේමයක් නම් කවදා හරි අත් හැරෙනවා
උත්පාද සමහර තැන්
තැන තැනින් විතැන් ව විත්
රිදුනු තැන් පිරිමදියි
පවතින්න අතවනයි
ඇතිවෙන්න සුබපතයි
ප්‍රේමය ම පවත්වයි
ප්‍රියම තැනකට දිවයමි
එහි නිදන මල් ඇහැරමි
මල් සුවද චුට්ටක් යැයි නො අසමි
එමල් මා ගැන දනිති
දැන් ඈ එමල් සුවදින් සිඹිමි
ප්‍රේමයෙන්
හිස සිඹින මොහොතක
පුංවි ආදර තෑග්ගක
ඉදහිට ලියන කවියක
මගෙ ආදරේ මේ යැයි සඟවමි
පලා යන්නෙමි
පමා වී ආ ලොවින්
තවත් හිඳ පලක් නොම වේ ඉතිං
පලා යන්නෙමි පමා වී
ආ ලොවින්
සිතුවිලි පවා පමණට වැඩියෙන් සිතේ
නුඹ නිසා, හෙට දින ලතැවුල් මැවේ
කුමක්නම් කරම්දෝ සිතා
බලාගත් අත බලා
මුළු රෑ ගෙවේ
ජීවිතේ සොදුරු මොහොතක් අපේ
හදවතින් සදා නොමැකී තියේ
පමා වී ආ වසන්තේ හැරදමා
යන මොහොත ලං ලං ලංව එන බව හැඟේ
