ඇදටම දියවෙලා යයි හීන
නැගිටින්න පෙර වෙර දරනවා තාම
ලග ඉන්න අය මාව දැක්කා රගපෑම
පලදින්න ඔටුනු සුදුසු නැහැ තාම
පැරදුම අවසානය නම්
අවදානම මැද අවදානය මං
මානය මැන කාලය රන්
වට්නවා නම් හීන වල ජීවත් වෙන්නෙ මං
අපි හොයන්නේ වෙනස ගලන වචන මැද
අපි දකින විදිහ මේ ගින්න නිවන විදිහ සබද
මැද එන්නෙ අරගෙන හියන්න නෙවෙ ඇද
නැලවිලා යං අපි වාගේ
නොනවතින මේ රැප් සාදේ
තරමට මත් වුනා වාගේ
මට සිංහල රැප තැබෑරුම වාගේ
මට තව දවසන මැරෙන්නේ හීන එක්ක
නෙවෙ මම
දවසක හැබෑ වෙන්නෙ කදුලක රස නෙවෙ
දකින්නේ දැනෙන්නේ හැගෙන්නේ මටම මගේම කියා
දේ නැති වෙන කොට ඒවා මගේ නෙවෙ
සුරංගනා කතා වල වීරයා
මගේ ලෝකේ හතර වටේම දැන් පේන මානයන්
වල නවතින් වෙනසට හැමදාම ගරු කලා මං
Leave a Reply